SEGEVMEGEK


İnsanoğlu ne zaman yabancılaştı birbirine? İki farklı dilden, iki farklı renkten, iki çocuk, iki saat boyunca kesintisiz anlaşıp oyun oynarken , iki rakamının mucizevi bir bağlaç görevi yoksa hayatta,  kaç yaş gerekliydi bizi ayrıştırmak için, kaç yıl gerekiyordu anlaşılmamak için.

                Güzel olan çocukluk muydu yoksa geçmemiş yıllar mı bilemedim. Yıl almasaydık heybemize hala güzel miydik? bu soruyu kendime sormaya cesaret bile edemedim.  

                Benim için kahraman olan bu iki çocuktan kızım olana nasıl anlaştınız arkadaşınla diye sorduğumda bana öyle şaşkın bir bakış attı ki utandım çünkü onların yaptığı normaldi ve anormal olan benim sorumdu. Sevgi evrenseldi. Bilmem anne anlaştık işte dedi. Cevap bu kadar basit ve anlamlıydı. Haklısın dedim ve sustum.  

                Ruhlarımız hazır olduğunda mı anlıyoruz gerçekleri yoksa gerçeklere ruhlarımız hazır olduğunda mı gereksiz anlam yüklüyoruz. Büyüdükçe biz ne yapıyoruz? Sevgi dilimizi kaybettiğimiz gibi nefret dilimizi biliyoruz. O bilediğimiz ilk bizi kesip atıyor. Kanımızda boğulmuyoruz belki ama düşüncelerimizle yavaş yavaş çürüyoruz. Bu sebeple çocuklar gibi özgür, günümüz yaşlıları kadar sağlam olamıyoruz.

-          Münü sen sevgi dilini biliyor musun?

-          Kuş dili gibi bir şey olsa gerek bu Feri.  Bence kullanıldığında çok seviliyor lakin sustuğunda çok çabuk unutuluyor.

-          Çok haklısın canım benim. O zaman bi’ tutam umut lütfen.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

yunus balıgı silüetindeki bulut

Balkonda oturup uzun uzun gökyüzünü seyretti kadın. Önce dalgın, nereye baktığının farkında olmayarak. Sonra birden düşüncelerinden sıyrılıp baktığı gökyüzünü görmeye başlayarak. Sanki balkondan elini uzatsa dokunacakmış gibi yakınında ve kocaman görünen aya, yunus balığı siluetiyle ayın yanağına bir öpücük konduruyormuş gibi uzanan buluta, bu manzarayı iyice belirgin kılmak için kapkara olmuş gökyüzüne. Yunus balığı siluetindeki bulut kaybolana kadar bir hikâye yazdı bulutla aya.  Ay karanlıkmış, ayın kendisi parıl parıl parlıyormuş da içi karanlıkmış. Bulutun da üstüne ne vazifeyse tutmuş en sevimli canlılardan biri silüetini kuşanmış başlamış aya şirinlikler yapmaya. Aslına bakarsan ne ay memnun ne bulut bu durumdan. Ayda yahu sen mi içimin karanlığına ışık olacaksın kibri, bulutta ben yunus balığı olup öpücüklere de boğarım seni de sen o ışıkla aydınlanır mısın yoksa gözüne far tutulmuş tavşana mı dönersin bilemem aymazlığı… Yine de gökyüzü işte getirmiş yan yana ayla yunus ba
Devamı

bir gün asklar biter :)

Resim
Gurbi; Balkonun Ali dağı ve ay manzaralarını içeren köşesine konuşlandım oradan bildiriyorum Münücüğüm, buyur burdan yaz;)) Kendisine beslediğim aşkımın şekil değiştirdiğine şaşkınlıkla şahit olduğum İstanbul yazısı vardı aklımda, en Mehmet Erdem lisinden..  Üniversiteyi bitirmeme bir, bilemedin iki yılım kalmış. Aklım onda, gidip orada yaşayacağım. Hem zaten burayı da sevmemek için yığınla sebep bulmuşum. Gözüm, aklım, kalbim orada. Bitse de gitsek halindeyim. Ara ara bir takım sebeplerle gidiyorum, bir şehrin sınırlarından girince kalbi huzur mu bulurmuş insanın? Buluyordu Münü. Bayıla bayıla gidip, üzüle üzüle döndüğüm zamanlar... Sonra üniversite bitti, sonra oraya gidip yaptığım iş görüşmelerinde kendimce akıl almaz bahaneler uydurarak olduramadım. Hatrı sayılır bir zaman dilimi geçtikten sonra kendime itiraf etmiştim, konfor alanımdan çıkmanın bu aşktan biraz daha ağır bastığını. Hala İstanbul aşkım devam ediyordu, ancak konfor alanıma da kıyamaz durumdaydım. A
Devamı

dermanı yoktur bilirim*

Kalbin merkezine gelip kurulmuş, mazide kaldı dense bile halen orda olduğunu yer yer ufak kalp sızılarıyla hissettiren sevgili gibisin resmen Münücüm J  Bambaşka bir konseptte, başka bir tema ile metin oluşturmak üzere oturdum bilgisayarın başına. Eda Baba Beni Vur’u söylemeye başladı. Ben kontrolsüzce sana yazdım J  Cemal Süreya’nın “Ben senden başkasına kapı nasıl açılır bilmiyorum” dediği yerdeyim özetle J  Yok o metni de oluştururum da seninle bir kavuşmamız lazım evvelinde J Aklımızın ucundan dahi geçmeyen, karantina günlerinin içine düştük Münücüm, şu an oradan bildiriyorum. Bir kısmımız baya ruh sağlığını bozar düzeyde kendini, sevdiklerini bu salgından koruma telaşına düştü. Bir kısmımız yok ya bize bir şey olmaz hem var ya bizim DNA’mız çok sağlam olduğundan Türklerde görülmüyormuş kafasına ulaştı (hem de baya baya 0’dan 100km hıza 2,6sn de çıkan şahane bir araba gibi ulaştı) Bir kısmımız gerekli olduğu kadarıyla önlemini alıp evine çekildi.  Ben üçüncü ekiptenim Münü
Devamı